Bijna weekend...

De yoghurt en het brood  zijn op en 'van narigheid' gaan we ontbijten bij het restaurantje van het ziekenhuis: scrambled eggs ( met ui en groene pepertjes;-), een wit broodje, lekker chai-thee en koffie ( buna). Het smaakt heerlijk! 
Terwijl we wandelen naar B2 (verloskamer,kraamafdeling) vertelt Elnathan, de jonge Ethiopische gynaecoloog, dat er een keizersnede gedaan moet worden. Het gaat om een mevrouw die voor de vijfde keer zwanger is, waarvan ze één keer per keizersnede bevallen is, één maal spontaan bevallen is en 2 bevallen is van een overleden kind. Ze heeft 2 levende zoontjes. Vannacht heeft ze spontaan weeën gekregen en heeft nu volledig ontsluiting, maar het kind ligt niet goed in het bekken en komt niet dieper. Kirsten doet de operatie samen met Elnathan, de Ethiopische arts. Toon is hierbij de anaesthesieverpleegkundige en ik doe de opvang van de baby samen met Melkumo, een mannelijke Ethiopische collega. Kirsten moet moeite doen om het hoofd te ontwikkelen, maar het gaat goed en de baby heeft een goede start. Dan wordt de weegschaal op de grond gezet en wordt het meisje gewogen: 3380 gram. We drogen haar af, zetten haar een mooie gebreide roze muts op en na een kusje van haar moeder nemen we haar mee naar de verloskamer. Hier wacht Oma haar op en moet heel hard huilen en bidden als ze hoort het meisje het goed doet! Dit is startsein van de komst van de héle familie, waarbij een luid gejoel volgt en ze samen gaan dansen!  Ondertussen houdt Oma haar stevig vast, ze is dolgelukkig! Het is een indrukwekkend tafereel. 
We doen daarna wat visites met ons allen (7 personen!) Een jonge moeder heeft een laag Hb en krijgt een recept ferro mee. Elnathan vertelt dat 80% van de zwangeren een bloedarmoede heeft. We vragen aan hem wat we Ethiopische vrouwen kunnen adviseren om te eten, waarbij ze voldoende ijzer binnen krijgen. Tot onze verbazing zei hij dat in injera (de pannenkoek die ze vaak 3 x per dag eten in allerlei variaties) veel ijzer zit. Wíj denken dat de bloedarmoede mogelijk ook veroorzaakt wordt doordat ze geen of nauwelijks vlees of vleesvervangende producten eten (te duur), maar het is een lastig probleem bij deze arme bevolking., 
We geven de moeders mutsjes, knuffeltjes en rompertjes. Ze zijn er erg blij mee! 
Anne Marie heeft me ondertussen geappt dat ze Sudocreme nodig heeft. Ik weet dat er een paar tubetjes in een tas zitten, maar weet niet precies waar. Echter de tassen zijn zeer goed opgeborgen door het afdelingshoofd en er zit zelfs een slot op de rits ( hij heeft echter de sleutel en is niet aanwezig). De Sudocreme is niet te vinden, maar Kirsten heeft nog wat in haar koffer zitten gelukkig. Het is voor een jongetje dat erg ziek is en zijn billetjes helemaal kapot heeft. 
We gaan om 10 uur even koffie drinken bij ons guesthouse in het zonnetje voor een heuse (zittende) "Time-out" en denken aan onze collega's op B2 en B0...
Yvonne is aanwezig bij de tweede keizersnede vandaag onder leiding van Kirsten en ook Toon is van de partij. Monique en Anne Marie worden gevraagd om aanwezig zijn bij de opvang van het kind. Het gaat om een mevrouw die vannacht binnengekomen is en waarbij de ontsluiting stagneert op 6 cm. Ondertussen is er 2 x pijnstilling gegeven d.m.v. Pethidine. Er wordt een slap kind verwacht als gevolg van het effect van de medicatie op het kind. Er wordt Nalaxon gevonden in een kast en kan kort voor de operatie aan de moeder gegeven worden. Gelukkig wordt het kind huilend geboren. Net na de eerste opvang van de baby wordt Monique toevallig gebeld door Jet, haar jongste dochter, via Face Time. Jet zit in de klas, waar de scheikundeles zo gaat beginnen en de hele klas is getuige van de opvang van de prachtige baby in Ethiopie door haar moeder. Er klinkt een heleboel: " Ach, wat liefff!!" vanuit de scheikundeklas. En de leraar die zojuist binnengekomen is, kijkt met veel plezier mee.
Om 15.00 zijn Yvonne en ik klaar en gaan samen gazen vouwen, om een goeie beurt te maken bij de collega's. Anne Marie en Kirsten schuiven aan. De gazen worden eerst geknipt, dan heel precies gevouwen, in een bak gedaan en deze gaat daarna naar de autoclaaf om gesteriliseerd te worden. Het is  reuze gezellig met de 2 mannelijke collega's Tariku en Melkamu en er wordt veel gelachen. 
Om 16.00 gaan we met ons vijven de 'Pedozi-borrel' drinken om het weekend goed in te gaan. We lopen naar een cafeetje op de hoek: een groot glas vers mangosap met een verse muffin. Toon vindt dat hij een heerlijk koel biertje verdiend heeft ;-) . Griekse ouzo is hier tot onze verbazing óók te koop...Anne Marie, Kirsten en Yvonne laten hem lekker smaken, alleen het ijs erin wordt gemist! 
Arme Monique heeft nog patiëntjes op de poli en blijft in het ziekenhuis. 
Morgen gaan we voor een weekendje naar Awassa. Dit ligt aan een meer en het schijnt daar erg mooi te zijn. We gaan samen met de OK-assistent, Bereket, die onze guide is. We laten ons verrassen! 
Als er WIFI is zullen we proberen om wat foto's te plaatsen. Anders tot maandag! 
Voor allen een heel fijn weekend gewenst! 
Marieke