Afscheid en de terugreis

We zitten nu in het vliegtuig en ik zat wat na te denken over wat we zoal gedaan en meegemaakt hebben in de afgelopen drie weken in Soddo. De conclusie is dat het eigenlijk héél veel is... 
De nieuwe NICU is opgezet en nu goed georganiseerd. We hadden veel nieuwe spullen bij ons voor de NICU. Dit is i.s.m. het personeel op een goede en vooral logische ( Nederlandse) manier ingedeeld in kasten. We hebben passende boxen gekocht en het overzichtelijk ingedeeld. Er is iemand verantwoordelijk gemaakt om het schoon en geordend te houden. De Ethiopiërs zijn hele fijne mensen, maar organisatorisch zijn ze over het algemeen niet zo sterk. We hebben na het bezoek van 2 jaar geleden gezien dat ze het goed kunnen onderhouden als je er iemand verantwoordelijk voor maakt.
Monique heeft reanimatielessen gegeven aan de verpleging van de NICU, de verloskamers en de ICU, waar veel kinderen in spoedsituaties terecht komen. De heaters ( geschonken door Anja en Gert-Jan) zijn zowel op de verloskamer, als ook op de NICU en de OK veilig opgehangen. De sloten op verschillende deuren op verloskamer en gang zijn nieuw gemaakt of vervangen, waardoor er minder familie op de verloskamer en de weeënkamer aanwezig is en er voor de barende vrouw en het personeel  meer rust gecreëerd is. We hebben de timmerman opdracht gegeven om een nieuwe kast in de verloskamer te maken. Waar we de gevulde boxen al voor klaar hebben gemaakt. Ook wordt er een medicijnkast gemaakt die afgesloten kan worden. Verder hebben we geconstateerd dat alle statussen van de barende vrouwen open en bloot en ter inzage voor iedereen op een bureautje liggen. We hebben een vakkenkast getekend waar de statussen netjes in opgeborgen kunnen worden en dit komt ten goede aan de privacy. 
We hebben een mooie hoog-laag kruk gekocht waar onze Ethiopische collega's op kunnen zitten als ze moeten hechten. Daar krijg je namelijk pijn van in je rug, als je gedurende een half uur scheef en gebogen staat. Ze zijn er heel erg blij mee! 
Er was één wasmachine kapot en kon niet meer gemaakt worden. Dit is niet zo gek. Het was een Aristona, werd 4-5 maal per dag gebruikt en het grondwater wat in het ziekenhuis gebruikt wordt is zéér hard, bevat heel veel kalk. We zijn op pad geweest, in Soddo is geen geschikte te vinden. Ze hebben hier alleen maar machines die bovenladers zijn, apart centrifugeren en wat het belangrijkste is, dat ze alleen koud kunnen wassen. Het hoofd van de verloskamers, collega Bekalu die toevallig in Addis moest zijn voor een examen, is met een heel dik pak Birr-biljetten op zoek gegaan en heeft een  geschikte machine gekocht en deze is achterin de Soddo Christian Hospital bus vervoerd, wat heel veel transportkosten scheelt. De gloednieuwe wasmachine staat tot vreugde van Adenesh, de wasvrouw, al volop te draaien. We hebben de wasvrouw uitgelegd dat ze azijn moet gaan gebruiken voor het langdurig gebruik van zo'n wasmachine. De eerste flessen hebben wij bij de supermarkt gehaald en het staat nu op de bestellijst voor de afdeling. 
Héél veel moeders en hun baby's zijn blij gemaakt met de vele mutsen, rompertjes en knuffeltjes, die in grote getale geschonken zijn. Ze zijn nog lang niet op en de verpleging zorgt ervoor dat elke pasbevallen moeder een setje krijgt. 
We hebben veel meegemaakt in deze 3 weken. 3 x een moederlijke sterfte (één zwangere agv een brommer ongeval, één moeder is 11 dagen na de bevalling overleden aan de gevolgen van een  ernstige cardiomyopathie, die waarschijnlijk al heeft bestaan, en een zwangere vrouw overlijdt t.g.v. met een ernstige  thyreotoxische crisis) Er zijn 2 kinderen overleden waarvan we het weten. Ook zijn er een paar kinderen overgeplaatst naar een ander ziekenhuis of in ernstige toestand vrijwillig naar huis zijn gegaan en waarvan we niets meer hebben vernomen. 
Een zwanger meisje van 15 jaar met HIV en een ernstige geslachtsziekte,  die mede dankzij ons in een weeshuis kan wonen en waar haar kind straks ook onderdak krijgt. 
We hebben lessen gegeven over CTG, schouderdystocie (2x Erbse parese in deze 3 weken) en andere calamiteiten. We hebben de collega's geleerd dat er altijd een tocografie gedaan moet worden. Echter er zijn geen CTG banden... 
We hebben indrukwekkende bezoeken gebracht aan de healthcarecentre waar geroeid wordt met de riemen die er zijn, maar waar nog héél veel verbeterd kan worden....Een bezoek aan het Ottano (gemeente) ziekenhuis in Soddo, waar we op bezoek gingen bij de directeur, een prachtig verhaal te horen hebben gekregen over nieuwbouwplannen, maar waar de zorg belabberd is. Er is een tekort aan bedden, waardoor de zieke mensen met infuus en veel pijn op een matras op de grond liggen onder de trap...4 vrouwen liggen te bevallen op één kamer en waar zeer weinig aandacht voor is.  
De complexiteit van de ziektebeelden is zeer indrukwekkend. Mensen wachten lang om naar het ziekenhuis te gaan, dit is voor hen ver weg en kost veel geld. Als ze dan verwezen worden door de Healthpost, Healthcarecentre of gemeenteziekenhuis waar gratis zorg voor moeder en kind wordt gegeven, is het dusdanig ernstig dat ze vaak hartstikke ziek zijn! 
Het bezoek aan het naaiatelier heeft ons ook geraakt: een prachtig project, waar vele sets wasbare maandverbanden geproduceerd worden in een goed georganiseerd naaiatelier en waar werkgelegenheid gecreëerd is voor 9 vrouwen. Daarnaast staat een weeshuis waar we een kijkje mochten nemen. Fantastisch dat er mensen zijn die zich geheel belangeloos en met heel veel zorg en liefde inzetten voor 63 weeskinderen. 
Ook is indrukwekkend dat de collega's van het SCH zeer collegiaal zijn en het saamhorigheidsgevoel heel groot is! Na een nachtdienst doen ze gerust een late dienst, omdat hun collega bijv. naar een begrafenis moet of een tentamen/ examen moet doen. 
Afgelopen donderdag, onze laatste werkdag, was het een chaos in ons guesthouse. Ik had 10 leesbrillen van de HEMA meegenomen en had er één aan een mw van de keuken gegeven. Ook heeft zij een paar schoenen gekregen omdat zij een grote vrouw is en één van de weinigen met maat 41-42. Binnen 5 minuten stonden er meer dan 10 mensen in ons huis die allemaal een bril wilden en allemaal schoenen! We hebben door plaatsgebrek maar heel weinig schoenen bij ons, maar hebben wél onze eigen...we moeten natuurlijk wel uitkijken dat we zelf niet op teenslippers naar het koude Nederland terug moeten, haha! Het is gelukt om iedereen tevreden te stellen. Soms wordt ons huis verlaten met een paar schoenen voor een zoon of dochter! Wat zijn we vaak omhelsd! Hier kun je het verschil maken voor iemand door alleen maar een leesbrilletje op haar of zijn neus te zetten: ineens kunnen ze weer gemakkelijk lezen! En die reactie is fantastisch om te zien!  Een leesbril is voor hen onbetaalbaar.
Ik besluit ter plekke dat ik de volgende keer wel 50 stuks mee kan nemen. 
Om 15 uur wordt er een afscheid voor ons georganiseerd met een koffieceremonie met popcorn, kleine koekjes en frisdrank. Er worden mooie afscheidsspeeches  voorgedragen door Dr Mark ( zie video), Michelle en Bekalu, waarbij we het niet drooghouden ;-) We hebben allerlei kleine cadeautjes uit Nederland op een schaal gelegd ( nagellakjes, haarelastiekjes, armbandjes, handcreme, shampoo, zeepjes, pingpongballetjes van Toon, kleurpotloden, pennen, etc.) en de collega's mogen een reep chocola uitzoeken, wat hier echt een luxe is. Daarna gaan we onze tassen en koffers inpakken, in totaal 'maar' 10 nu! 
Op vrijdag vertrekken we om 7.30 uur met de bus van Christian Hospital en omdat we om 14 uur in Addis zijn kunnen we nog wat souveniers kopen. Onderweg hebben we even lekkere (buna) koffie gedronken en genoten van de ( voorlopig) laatste zonnestralen! 
Ineke Luimes uit Breedenbroek komt zaterdag 27-1 in Soddo aan. Zij doet werk voor een organisatie die watervoorziening verzorgt in Ethiopië. Ik ken haar via haar vriendin Ruth Mulu, de Nederlandse arts die mij de eerste keer heeft opgevangen in het SCH. Ineke was bereid om een extra koffer voor ons mee te sjouwen met belangrijke medicatie, CTG banden en andere medische spullen die hier hard nodig zijn. Ilja Willemsen, teamleider afdeling Vrouw en Kind in het Slingeland ziekenhuis heeft zich ingezet om onze gevraagde spullen met spoed te bestellen en te verzamelen. Jos Peulers heeft dit opgehaald in het ziekenhuis, mèt de benodigde brief voor de douane erbij die door de secretaressen van de gynaecologen verzorgd is, met veel stempels en handtekeningen. Roy Vinkenvleugel ( echtgenoot van Anne Marie) en Jos hebben het samen zorgvuldig verpakt en geseald. En Jos heeft het gauw naar Breedenbroek gebracht.  We zijn hartstikke trots  op onze 'backoffice' die dankzij hun geweldige samenwerking ervoor zorgen dat deze (soms levensreddende en erg belangrijke) medicatie hier nog kan komen. Fantastisch werk en hartelijk bedankt!!
Ondanks alle ellende die we tegengekomen zijn in de afgelopen weken, hebben we als groep bijzonder fijne weken gehad. Veel gewerkt, gepraat, oplossingen proberen te vinden, proberen te relativeren en vooral ook véél gelachen. Anders zou je het hier niet vol kunnen houden. We kijken er allen heel goed op terug.
Tijdens de hobbelde terugreis in de bus, hebben we een lijst gemaakt wat we een evt. volgende keer mee moeten nemen. 

De conclusie. 
We zijn moe, maar voldaan. Heel blij dat we dit hebben mogen doen. Maar vooral omdat we voor enkele Ethiopische mensen het verschil hebben mogen en kunnen maken! 
We zijn blij met kleine verbeteringen in de zorg. Onze Ethiopische collega's zijn trots op hun mooie afdeling en hebben vertrouwen in ons laten zien. Ze willen zelf ook graag goede zorg bieden aan moeder en kind. Ze willen verbeteringen in de zorg en de sterfte van moeder en kind verlagen! Ze doen enorm hun best! 
Nu op weg naar huis. In Frankfurt bemerkten  we het eerste verschil... Een heerlijk bruin waldkornbroodje met kaas én een mooi Villeroy en Boch toilet waar je gewoon kan doortrekken, waar voldoende toiletpapier hangt, waar geen kapotte wc bril op ligt of waar je niet op de ' pedalen' moet...

Amesegenalu ( bedankt!) 
Bedankt voor jullie belangstelling, voor de vele donaties en voor alle gekregen spullen die we met zorg verdeeld hebben. 
We hopen over 2 jaar opnieuw terug te mogen gaan naar het Soddo Christian Hospital, een dierbare plek ! 

Lieve groet, Marieke 
Mede namens Kirsten, Monique, Yvonne, Toon en Anne Marie