De dames doen ook een dagje Timkat

Alle dames gaan na de visites ook naar Timkat. Om 11.00 zijn we allemaal klaar en Bekaleche, verpleegkundige van de IC en Bekalu, hoofd van de obstetrie/gyn staan ons al op te wachten. Fijn dat ze met ons mee kunnen, want het is prettig om iemand bij je te hebben voor de vertaling en zij houden ons ook goed in de gaten. Met twee bajajs rijden we een stuk door de stad op weg naar het festival. Daar aangekomen is het een drukte van jewelste. Enorm veel prachtig geklede mensen zijn op weg naar het feest. Vrouwen dragen een witte hoofddoek en veel mannen een witte tulband. We lopen langs een versierd terrein en gaan aan de zijkant van een podium staan. Wij genieten van al die mooie mensen, fotograferen en filmen veel, maar ook staan er veel mensen ons te fotograferen, roepen Forenchi Forenchi (foreigner) , you you, money money of Birr Birr. Veel kinderen willen je aanraken, aaien over je arm en het brutalere soort geeft een venijnig knijpje in je arm. Veel mensen willen graag op de foto. Wij zijn echt de enige blanken, dus dat valt wel op. Ook twee Schotse dames uit het health centre komen we weer tegen. We merken dat de mensen  het bijzonder vinden dat we komen kijken. We zien ondertussen ook Toon aan de zijkant op het podium staan. Toon staat hier voor de tweede dag de meest prachtige filmpjes en foto's te maken. Via de zijkant lopen we over het podium naar het veld dat voor het podium ligt en nemen plaats aan de zijkant tussen de vrouwen en kinderen. We kruipen een beetje naar achteren, we willen eigenlijk niet zo opvallen. Een kindje friemelt aan Kirstens oorbellen en haar om vervolgens bij Monique op schoot te kruipen. De ceremonie begint. Er wordt door een man gebeden en een ander slaat op een trommel. De luidspreker staat dichtbij en schalt enorm hard. Marieke houdt de oren maar even dicht, want zit wel heel dichtbij. De mensen geven al biddend antwoord. Het klinkt allemaal erg mooi. Prachtig geklede priesters betreden het podium en zeggen ook weer een gebed op. De menigte bidt, klapt en joelt. Telkens verschijnen er andere priesters op het podium, dan wordt er een rood tapijt uitgerold en we horen dat dit voor de bisschop is die er aan komt. Iedereen gaat nu nog harder bidden, klappen en joelen. De vloer waar hij net over heen loopt wordt gekust door veel mensen. De bisschop neemt plaats en na een poosje zien we de bisschop wat tegen de man naast hem zeggen en ondertussen wijst deze man onze kant op. Oeps, zijn we niet gewenst?  Komt het omdat we geen doek dragen? Dan gebaart de man naar ons en moeten we zijn kant op komen. We staan op en lopen nogal ongemakkelijk naar voren, met een grote menigte als toeschouwer. We krijgen een hand van de man die de burgemeester blijkt te zijn.  Tot onze verbazing mogen wij achter hem gaan zitten, op het podium, een ere plek, tussen alle notabelen. Hilarisch! We liggen allemaal, wel ingehouden, helemaal in een deuk. We worden heel vriendelijk toegeknikt door alle priester en hoogwaardigheidbekleders. Om te gieren. Als dit gedeelte van de ceremonie klaar is, worden we achter het podium uitgenodigd en staan tussen de priesters. Ze maken zich klaar voor de grote processie. Ze staan uitgebreid te poseren voor onze camera's.  Het duurt even voordat de processie begint en we mogen achter hen meelopen. Verschillende kindjes pakken ons bij de hand en lopen met ons mee. Honderdduizenden mensen lopen op dat moment mee in deze processie. Allemaal joelend, biddend en zingend en wij lopen stapje voor stapje mee. Na een kilometer gaan we via de zijkant uit de processie en nemen de bajaj naar een café. We raken er niet over uitgepraat. 
In het café treffen we meerdere bekenden, de tam tam gaat weer snel rond dat we daar zitten. We drinken allemaal gezellig wat en genieten van stukjes pizza. De processie komt hier toevallig ook langs en zo kunnen we het geheel ook nogmaals van de zijkant aanschouwen. Wat een bijzonder dag weer. 

Groetjes, Anne Marie