Bezoek aan het Katholiek Health Center

11 januari 2018

10-01-2017

Na de bijzondere verrassing van gisteravond vandaag vroeg op.
Monique heeft een goede nacht gehad en gaat het vandaag rustig aan proberen .
Wij hebben totaal iets anders op het programma staan, nl een bezoek aan een health-center verbonden aan de katholieke kerk 25 min rijden vanaf SC Hospital .
Lakech, Verpleegkundige van de gyn poli gaat met ons mee. Lakech is zelf 3 jaar geleden uitgetreden als non omdat ze voor haar zusje, nu 14 jaar moest zorgen.
Al vrij snel verlaten we de geasfalteerde weg en vervolgen we onze weg over een stoffige weg met keien en kuilen. Niet na 25 min, maar minstens een uur komen we aan op onze bestemming, volledig door elkaar gerammeld, een soort van fitness voor onze spieren. 
Rechts van de weg een katholieke kerk , woonhuis van de nonnen en een primaire basisschool voor kinderen tot groep 4. Links het healthcare centrum and maternal village.
We worden welkom gegeten door Dinkinesh, healthworker en een blije vrouw die iedere keer weer zei dat we ieder jaar terug moesten komen , slapen en eten kon bij de nonnen ! We kregen een uitgebreide rondleiding. Alles was prachtig, schoon en het leek alsof het gisteren geverfd was. Met een grote gift van een schotse dame was het mogelijk geweest het healthcenter uit te breiden, te verbouwen en in te richten . Farmacie met prachtige kasten, kamers met bedden, hier wel opgemaakt met lakens en dekens ( of het is speciaal voor ons bezoek gedaan ? ) prachtig sanitair met wc en wc-papier! Ondertussen was het nog steeds niet duidelijk wat de bedoeling was , wij kwamen om locale vroedvrouwen te onderwijzen, maar al snel bleek dat we ook patiënten moesten zien. Eerst de opgenomen pt. Een vrouw met een gastroenteritis, kraamvrouw van 3 dagen met een endometritis en een jongen van 8 jaar met een wond aan zijn enkel in een vies verbandje ( vlak voor we weggaan, kan Annemarie het niet laten om toch te zeggen dat het verband dagelijks verschoond moet worden en 2 keer per dag spoelen met gekookt koud water ). 
De poli waar zwangeren komen en waar ook een delivery room zit is prachtig, alles nieuw er is zelfs een echo en een elektrische bloeddrukmeter alles nu effe geen elektriciteit.


Maar nu nog geen patiënten zien , eerst koffie (Ethiopisch : Buna) bij de nonnen. Er wonen 6 nonnen waarvan 2 de kinderen tot 6 jaar onderwijzen . Terwijl wij naar de overkant lopen, het terrein van de kerk, zien we in de verte kinderen. Er staat harde muziek op en naarmate we dichterbij komen zien we 80 kindertjes dansen, swingen en zo ritmisch bewegen dat het aanstekelijk werkt .
Iedere dag hebben ze een kwartier om op deze manier te bewegen, heel goed als je de rest van de tijd moet opletten. We hebben allemaal meegedanst , alhoewel hun ritme niet te volgen is. 
Iedereen weer aan de les en wij een heerlijk kopje koffie met zelfgebakken koekjes.
Zuster Agnes laat mij haar zelf gemaakte kapelletje zien inclusief kerstboom met flikkerende lampjes en onder de kerstboom een stalletje met piepkleine poppetjes. Vervolgens zitten Yvonne en ik met haar de rozenkrans te bidden als goed katholiek ??? Maar Annemarie kent de weesgegroetjes nog het beste uit haar hoofd.


Terug bij de poli , moet ik eerst een oudere dame zien met een totale verzakking van de baarmoeder, ze komen met dit probleem pas heel laat vooral uit schaamte. Ze heeft 10 kinderen en lopen veel . Het lijkt dat ik het probleem voorlopig kan oplossen met een ringpessarium, en we leren haar hoe ze hem kan terugzetten als hij er uit komt. Voor een operatie heeft ze geen geld. 
Vervolgens een aantal zwangeren, ze zijn kwa termijn allemaal verder dan de fundus aangeeft. We hebben een doptone om de hartactie van de baby te horen, deze geven we kado net als een aantal andere dingen ( oa. navelklemmen die ze nog nooit gezien hebben ). Dinkinesh heeeeeel blij , maar ook de vrouwen die voor het eerst de hartactie van hun aanstaande kindje horen . 
We moeten terug naar de nonnen  voor de lunch, maar op de valreep wil ze nog een patiënt laten zien met iets vreemd op haar schaamlip dat jeukt en door de grootte in de weg zit. Naar ik begrijp is ze al meerdere keren geweest, maar weten niet wat ze ermee moeten . Afwijking los van de onderhuid en na de lunch beloof ik deze te verwijderen .

Na een voortreffelijk lunch is het de bedoeling dat we les gaan geven aan alle healthwerkers , deze taak vooral voor Marieke, Yvonne en Annemarie heeft nog wat voorbereiding nodig . Toon beweegt zich tussen de kinderen die een knuffeltje krijgen, helemaal in zijn element want er worden prachtige plaatjes gemaakt en sommige gaan weer naar huis met een polaroid foto. 
Ook de patiënte die wacht op haar kleine operatie. Onder plaatselijk verdoving help ik haar van de grote hinderlijke wrat af, ze is zo dankbaar dat ik handkussen krijg en vele alleluja's. Uiteindelijk gaat ze op grond liggen en kust zelfs m'n voeten !!!  Ik maak afspraken over de nacontroles en maar hopen dat het niet gaat ontsteken, want schoon is anders .

De les bevat weer als eerste de reanimatie van een pasgeborene. grote hilariteit vooral als ze zelf moeten oefenen. De healthworkers zijn leergierig en ook de mensen van het laboratorium komen om te oefenen . En dan de stunt met oefenen van de complicaties in de verloskunde o.a. Schouderdystorcie waarbij Annemarie de bevallende moeder speelt en op het bevalbed gaat liggen . 

Met Dinkinesh wordt besproken wat ze nodig hebben. Het grootste probleem is omdat ze geen regerings healthcenter zijn dat er geen Ambulance staat. Is er een acute situatie en moet er iemand naar het ziekenhuis moet er eerst een ambulance uit Sodo komen . Daarnaast blijven ze veel te lang thuis , met een eigen auto kunnen ze ook mensen thuis ophalen of mensen thuis bezoeken. De huidige auto is kapot en in korte tijd drie keer voor veel geld gemaakt maar nu weer kapot ! 
De hoofdzuster die alles organiseerd is afwezig en had graag met ons gepraat, komt een dezer dagen terug . We spreken af in de laatste week nog een keer terug te komen . We weten nu wat er nodig is en kunnen dan meer patiënten zien . 
2 doptones, voor iedere healthcareworker een bloeddrukmeter en een stethoscoop, setjes met epischaar, kochers, naaldvoerders en pincet laten we daar . Net als mutjes die heel belangrijk zijn om een pasgeborene op te zetten om niet te veel afkoelen . 
Moe en voldaan rijden we terug, weer met fitness voor onze spieren en langs de weg zwaaiende kinderen . 

Lieve groet van ons allen , Kirsten 

Foto’s

19 Reacties

  1. Sindy:
    11 januari 2018
    Wat leuk om steeds weer jullie verhaal te lezen, ben nu alweer benieuwd naar de volgende.
  2. Mieke Jansen:
    11 januari 2018
    Je kunt het mooi omschrijven Kirsten,van rozenkrans naar wrat en dan de knie/elleboog van AnneMarie.
    En op de foto,s een zwangere Toon.
    Maar dat jullie goed werk doen is een feit👍
  3. Rita Egberink:
    11 januari 2018
    Wat een mooi verhaal van dansen tussen de kinderen tot les geven.. we beleven het helemaal mee wat jullie allemaal doen. Super van jullie toppers... gr Rita
  4. Sabine:
    11 januari 2018
    Geweldig, heerlijk om jullie verhalen/ervaringen te lezen!! Super, groetjes van mij , Sabine
  5. Joke Smeets:
    11 januari 2018
    Weer een mooi verhaal ,jullie doen prachtig werk. Groeten voor allen👍
  6. Jacqueline Kramer:
    11 januari 2018
    Geweldig verhaal, zie er elke keer naar uit om het te lezen, top 👍👍
  7. Carla koenderink:
    11 januari 2018
    Geweldig om dit allemaal te lezen!!!
    Trots op jullie
  8. Heleen Klumpenhouwer:
    11 januari 2018
    Prachtige verhalen!!!
    Jullie maken nogal wat mee......
    Ga zo door!
    Groeten Heleen
  9. Ria Wassink:
    11 januari 2018
    Prachtig!
    Heel leuk om jullie avonturen zo mee te beleven. Succes nog en veel plezier!!
  10. Jos:
    11 januari 2018
    Indrukwekkend verhaal.
    Mooi Kirsten!

    Groet uit Zelhem,
    Jos
  11. Maria Schenning:
    11 januari 2018
    Elke keer weer benieuwd naar jullie mooie verhalen.
    Goed werk en ook dankbaar wat jullie doen!
    Succes nog en ook veel plezier samen.
    Hartelijke groet voor allen van Maria
  12. Ans:
    11 januari 2018
    Mooi geschreven verhaal weer Kirsten.....jullie maken er een mooie "wordt vervolgd " van!!
    Succes en groeten voor jullie allemaal
  13. Konig:
    11 januari 2018
    Fascinerend, doet me af en toe denken aan mijn eerste jaren als dierenarts in de Achterhoek, begin jaren zestig. De romantiek van het (humane) vak is daar nog volop, je kunt er zo nuttig zijn, als je even van bijna alles verstoken bent.
  14. Netty Stapelbroek:
    11 januari 2018
    Mooi verhaal! Kijk weer uit naar de volgende. Succes! Groetjes!
  15. Maayke:
    11 januari 2018
    Mooie verhalen, kijk al weer uit naar de volgende!
  16. Adella:
    11 januari 2018
    Geweldig jullie verhalen. Het is net als de krant, ik kijk er elke dag weer naar uit.
    Top werk dames
    Groetjes
  17. Dianne P:
    11 januari 2018
    Er zitten 24 uur in een dag...verhaal alsof jullie tijd tekort komen!
    Prachtig doe wat jullie kunnen, dat het indruk achterlaat weet ik zeker😊
  18. Thea B:
    13 januari 2018
    Wat een mooi verhaal Kirsten en prachtige foto's Toon.
  19. Caatje:
    16 januari 2018
    Wéér erg leuk om te lezen ga zo door!!