Tweede bezoek aan Healthcarecentre

We gaan vandaag naar een Healthcarecentre. Dit hebben we weken geleden afgesproken. Om 7.50 uur weten we nog niet waar we heen gaan en wanneer we zullen vertrekken. Bekula zou het regelen maar hij is een paar dagen weggeweest en was niet bereikbaar.  Om 8.00 uur begint de kerkdienst op het ziekenhuisterrein. Om 7.55 uur ben ik (Marieke) in de bank voor hem gaan zitten, me omgedraaid en fluisterend gevraagd of hij het geregeld heeft. "Oeps" klonk het in het Ethiopisch en "forgotten". Marieke kijkt hem wat donker aan, omdat we onszelf allemaal vrij hebben gepland. Hij worstelt zich vlot uit de kerkbank en gaat het als een haas regelen! Ook het vervoer... De bus is kapot en de chauffeur brengt ons met de 4WD-ambulance, hilarisch! Lakesh, de verpleegkundige, gaat met ons mee. Bij de eerste hobbel in de weg vliegt zij bij ons op schoot! We lachen ons rot, want af en toe doet de chauffeur even de sirene aan, als het erg druk is op de weg. 
We rijden dezelfde weg als vorige week woensdag, opeens beseffen wij dat wij naar hetzelfde healthcenter rijden! We zouden naar het Gouvernment healthcarecenter gaan.... Bekalu moet dit echter van te voren schriftelijk aanvragen, dan maar volgende week. Na telefonische uitleg 'hobbelen' we verder. 
Onderweg even gestopt bij een waterbron, veel mensen vullen daar hun gele jerrycans in verschillende maten (kinderen dragen kleine). Een man is zich uitgebreid aan het wassen incl. zijn haren. Verder lopen er veel ezels en koeien rond om te drinken.

In het Healthcarecentre Bukamo worden wij weer hartelijk ontvangen. Kirsten kan meteen aan de slag bij het zwangerenspreekuur. Zuster-overste doet spreekuur, trots is zij op het echospparaat gekregen van een Italiaanse voorbijganger. Zij maakt bij iedere zwangere een echo. Kirsten staat ernaast en ziet tot haar verbazing dat zij hele bijzondere conclusies trekt: zij meet de diameter van het hoofd, dat is 6 cm en concludeert dat zij 6 maanden zwanger is....We hebben meteen de instelling van het echoapparaat veranderd en goede uitgebreide uitleg gegeven. Zuster-overste krijgt echoles. De omstanders vragen of het mogelijk is om te zien wat het geslacht is. Het is erg duidelijk te zien dat het een jongen is, zuster overste herkent dit niet ;-) Grote hilariteit , daarna wil iedere zwangere weten wat het geslacht is !
Na de lunch geven Marieke en Yvonne voorlichting aan de zwangeren die zitten te wachten. Lakesh vertaalt het in het Amhaars. Wij vertellen de dames wanneer zij naar het healthcarecenter moeten komen, over de bevalling, over hygiene, over bloedverlies in kraambed, over preventie infecties, over borstvoeding, etc. Tevens vertellen we dat het belangrijk is om veel rust te nemen na de bevalling ivm preventie verzakking (komt heel veel voor in dit gebied, 25%). Daarna delen wij aan alle zwangeren een mutsje, een rompertje en een knuffeltje uit. Ze vinden het prachtig! 
Bij dit Healthcarecentre verblijven de vrouwen die ver van het centre af wonen, vanaf 36-37weken in Maternity Village. Dit is een huis op het terrein van het Healthcarecentre met 2 grote slaapkamers waar 6 bedden in staan. Ze rusten daar, koken hun eigen maaltijd en verblijven daar totdat zij bevallen. Een dag na de bevalling gaan ze ip weer naar huis. Wij vinden het een zeer goed initiatief. 
De oudere dame die vorige week een kleine OK had bij Kirsten, komt nu ivm een wond aan haar been. Annemarie maakt de wond schoon en verbindt het opnieuw. Tevens hechtingen van vorige week verwijderd. Deze dame is erg arm, wij geven haar crackers en een stukje kaas mee.
Opeens worden wij allemaal geroepen, er wordt iemand binnengebracht via de spoedeisende hulp met een ezel beet.  Kirsten en Anne Marie lopen mee en we zien in de spoedeisende hulpkamer een drukte van jewelste. Op de behandeltafel ligt een jonge man luid te kermen en er staan veel mannen om hem heen. We zien dat zijn rechterpols een paar beetwonden heeft. De healthworker vraagt of wij willen helpen en wat hij het beste kan doen. Hij wil de wonden met chloorwater spoelen maar wij vertellen hem dat de wonden het best met afgekookt water gespoeld kunnen worden. Eerst goed schoon en dan verbinden. We zien dat de zuster een ketel water gaat opzetten. Dat gaat nog heel lang duren. De jonge man kermt luid door en iedereen is druk met het ondersteunen van hem. We vragen of de man naar de kraan wil komen en hij komt zeer moeizaam, alsof hij bijna dood gaat, naar de kraan, met hulp van alle omstanders. Anne Marie spoelt de wonden schoon, droogt het met gazen en verbindt de wonden, onder toeziend oog van alle omstanders. De man stopt daarna acuut met kermen. Iedereen lijkt opgelucht. Helaas heeft het healthcarecentre geen tetanusprik. 
We verzamelen onze spullen en nemen afscheid en rijden weer terug over alle hobbels en genieten van alle mooie taferelen. 
Daarna even opfrissen en gaan zoals afgesproken naar een restaurantje bij een Ethiopische vrouw die voor ons Italiaans gaat koken. We worden allerhartelijkst ontvangen. Ook een vriendin van deze vrouw, een nurse van de ICU, helpt gezellig mee. We krijgen eerst drie verschillende grote pizza's voorgeschoteld en daarna heerlijke spaghetti. We hebben inmiddels al behoorlijk wat op en dan komt er nog een Ethiopische maaltijd met vlees, boontjes/worteltjes en injera. Als nagerecht krijgen we vers geperste papaja. Pfffffffft, we moeten hier echt even van bijkomen, hè Kirsten? ;-) 

Lieve groet, Yvonne, Anne Marie en Marieke